دانلود سریال کره ای پاسخ به ۱۹۹۴ Reply 1994

1997 اسپویل شد که خخ

[spoiler title=” “] به امید اینکه اخرش به چیل بونگ برسه میدیدم هعییییییییییییییییییییییی این چه سمی شد اخه

بچه ها یه سوال ازتون داشتم. مجموعه رپیلای سه تا سری داره. از کدومش باید شروع به دیدن کنم؟ اول باید 1988 ببینم بعد 1994 بعدش 1997 یا نه؟ باید به ترتیب سال ساخت جلو برم؟ میشه لطفا یه توضیحی در این باره بدید؟

این دختره ناجونگ از بس عین سگ ولگرد دنبال لی سانگ مین افتاد دیسک کمر گرفت
دیسک کمرم عود کرده آبوجی

سورگی اوپا سارانگ هه

کاش یه فیلمی کپی از این هم توی ایران ساخته میشد حال میکردیم با خاطرات دهه60و70

دوباره میخام نگاهت کنم دلم برات تنگ شده سونگ ناجونگ

هرچی هم ببینمت سیر نمیشم

سونگ ناجونگ دلم برات تنگ شده میخام باز ببینمت

امروز میخام باز ریواچت کنم دیسک کمرم عود کرده و درد دارم برای همین دلتنگت شدم ک آروم بشم

هر سریالی قابل احترامه و براش زحمت کشیده شده و هرکسی سلیقه ای داره و حال دلش با یه چیزی خوب میشه. ب سلیقه های هم احترام بذاریم. این سریال برای من شاهکاره. قلبمه. دوستش دارم و عاشقشم و زندگیش کردم. امیدوارم هرکسی دیدیش حالش خوب بشه

توی ترجمه یکی از تیم ها بابای ناجونگ بهش میگه از بس عین سگ ولگرد دنبال این پسره لی سانگ مین هسی دیسک کمر گرفتی هنوز میخندم یادم میاد
خودمم دیسک کمر دارم ب خودم میگم و میخندم منتها اون فقط دنبال لی سانگ مین بود من دنبال همه اوپاها

از نظر من این سریال بهتر نه بهترین سریال برای زندگی منه. هرکسی یه سریال براش درخشان ترینه و این برای من شاهکاره

اون ظرفی که انگور سبز توش گذاشتن برای ننه ناجونگ عین اون خالم داشت دهه 70 من بچه بودم دیدنش بهم حس خوبی میده

شبیه نوستالژی زندگی های دهه 70 خودمونه من ب وضوح صمیمت و روابطش ب یاد میارم و دلتنگ میشم

نوجوونی قشنگم ک پراز شادی و انرژی بودم خاطرات رنگی نازش برام همیشه یه جواهر درخشان توی قلبم میمونی
صدامو میشنوی…

دوست دارم چمدون ببندم و برم اون دوره زندگی کنم و همیشه اونجا بمونم

میشه باهاش نفس کشید و زندگی کرد خیلی قشنگ بود

کلا من این سریال دوست دارم و واقعا قشنگ و جذابه برام و خیلی به دلم میشینه. حس میکنم منم توی اون زمان زندگی میکنم و جزو اون خونواده هستم.
1994صدامو میشنوی
دلم برات تنگ شده

آدم یاد قدیمای خودمون میندازه و حس نوستالژی صمیمیت قدیم میده. دهه 70 ک بچه بودم همه آدما شبیه هم بودن روابط خانوادگی بیشتر بود مهر و محبت واقعی بود همه احترام همو داشتن. فک کنم خود مردم کره هم بااینکه الان جزو کشورهای مطرح هستن حال و هوا و صمیمت اون موقعشون دوست داشتن

من این سریال از روزی ک پخش شد تا الان بالای صدهابار ریواچ کردم همیشه هر هفته هر ماه هر وقت دلم تنگ بشه نگاش میکنم. بهم یه حس آرامش عمیق میده و یه حس خوب و شیرین. تپش قلبم آروم میشه و فشارهای دنیارو فراموش میکنم. هرکس به یه چیزی دل میبنده ولی من واقعا این سریال زندگی کردم

باز امشب یه کله ریواچ کردم

من تا قسمت پنج دیدم
زیاد دوسش نداشتم تا حالا حقیقتا ولی مشخصه که این سریال پیش زمینه ای بوده واسه سریالای عالی و خیلی قشنگ بعدی این نویسنده و کارگردان
یعنی ریپلای 1988 / دفترچه زندان و دو فصل پلی لیست بیمارستان که همشون عالین

این سریال میتونست بهترین سری بازگشت باشه اگه گو آرا به یو یون سوک میرسید

اول اینکه قرار بود توی قسمتای اولیه دراپ کنم و بهش ستاره ندم اما بعد از ۴_۵ قسمت همه‌چیز عوض شد!!! من این دراما رو به کساییکه 1997 و 1988 رو دوست داشتن توصیه میکنم. از اسپویل‌ها یا نقدهای بد ناراحت نشید، اینا فقط برای خالی شدنه که نمیتونیم پایانو قبول کنیم🥲
–
ببینید دوستان